Je hebt er ondertussen vast en zeker al iets over opgepikt: hard seltzer. Het is een drankje dat komt overgewaaid uit de Verenigde Staten, waar het de voorbije jaren tot een ongekende hype is uitgegroeid. Over de redenen van dit succes vind je veel uiteenlopende meningen, maar wist je dat accijnzen hier ook een belangrijke rol in gespeeld hebben?

Wat is Hard seltzer?

Hard seltzer is geen merknaam, zoals soms gedacht wordt, maar een categorie van licht-alcoholische drankjes op basis van seltzer. Dit is in essentie water waar CO2 werd aan toegevoegd en waar vaak ook aroma's en zoetstoffen worden in verwerkt. Je vindt deze dus in allerlei geuren en kleuren. Hard wijst op de toevoeging van alcohol aan dit drankje, dat ook soms wel eens spiked seltzer genoemd wordt.

Hard seltzers worden over het algemeen op twee manieren gemaakt:

• Door het aanlengen van sterke drank (zoals vodka) met water en aroma's, met een carbonisatie achteraf.

• Door het fermenteren van (riet)suiker en het toevoegen van aroma's.

Omwille van dat fermenteren wordt hard seltzer vaak voorgesteld als een alternatief voor bier. Het is dan ook logisch dat bestaande brouwerijen inspelen op deze trend en met hun jarenlange ervaring een eigen hard seltzer op de markt brengen.

Wat hebben accijnzen met het succes ervan te maken?

Typisch voor hard seltzers is dat ze minder calorieën bevatten dan bier. Bovendien wordt in de marketing van hard seltzer vaak ingezet op de duurzaamheid van de bedrijven die dit produceren. De huidige generatie jongeren zijn daarom een belangrijke doelgroep, wat een belangrijke factor is in de snelle verspreiding van deze drank.

Maar er is ook nog een andere reden voor dit succes. Hard seltzer wordt namelijk niet zomaar gemaakt op basis van gefermenteerde suiker. In de Verenigde Staten is het immers enkel toegelaten om sterke drank te verkopen in slijterijen. Dit geldt ook voor dranken die voor slechts 10% bestaan uit sterke drank. Om deze beperking te vermijden worden de hard seltzers er gemaakt op basis van bijvoorbeeld rietsuikerdestillaat, in plaats van sterke drank te mengen met water en aroma's.

Het resultaat hiervan is dat deze hard seltzers in de Verenigde Staten op dezelfde manier ingedeeld worden als bier. Gevolg: de hard seltzers mogen ook in de supermarkt verkocht worden, en bovendien zijn de accijnzen een pak lager dan op sterke drank, waardoor de prijzen gemakkelijk kunnen concurreren met de prijzen van het bier. De regelgeving rond accijnzen in de VS en het toepassen ervan in het eigen voordeel, heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het succes van deze drank.

De toekomst van hard seltzer in Europa

Of hard seltzer hetzelfde succes zal kennen in Europa als in de VS zal de toekomst moeten uitwijzen. Zeker is wel dat de accijnswetgeving in Europa een stuk minder interessant is voor deze drank.

Zoals wel vaker gebeurt met nieuwe types drank, is het niet altijd meteen duidelijk volgens welke accijnstarieven deze moet belast worden. Als de wetgeving strikt wordt geïnterpreteerd, dan kan de GN-code bepaald worden op basis van uitsluiting:

• GN-code 2203 (bier): dit is een alcoholische drank die wordt verkregen door de fermentatie van de most bereid met gerstemout of tarwemout, gekookt in aanwezigheid van water en waaraan meestal hop wordt toegevoegd. Het wordt soms op smaak gebracht tijdens de fermentatie met kersen of andere producten. Soms worden suikers, kleurstoffen, kooldioxide of andere substanties toegevoegd. Een hard seltzer valt hier strikt genomen dus niet onder.
• GN-code 2206: dit zijn de andere gefermenteerde dranken (bijvoorbeeld cider, perenwijn, mede, sake); mengsels van gefermenteerde dranken en mengsels van gefermenteerde dranken en niet-alcoholische dranken, niet gespecificeerd noch ergens anders in begrepen. Uit eerdere rechtspraak (casus C-150/08, de affaire SIEBRAND) is echter gebleken dat, als mengsels ervoor hebben gezorgd dat je de smaak verliest, de geur of het uiterlijk van een drank gemaakt van een bepaald fruit of natuurlijk product, dan de indeling moet worden gemaakt in GN-code 2208. In het geval van een hard seltzer, is de gefermenteerde suikeroplossing een neutrale grondstof die geen smaak, geur of uiterlijk heeft van dranken bedoeld bij GN-code 2206. Bovendien wordt de smaak van het product bepaald door toegevoegde aroma's en niet door het aroma van de gefermenteerde basis.

Waar bier in Europa behoort tot de GN-code 2203 of 2206, behoort een hard seltzer dus tot de GN-code 2208, en dat zal de consument voelen. Op een blikje bier van 33 cl wordt namelijk ongeveer 10 cent accijns betaald. Op hetzelfde blikje hard seltzer zal dat, afhankelijk van het alcoholpercentage, al gauw tussen de 30 en 50 cent liggen.

Wij zijn alvast benieuwd om te zien hoe de markt van hard seltzers verder zal evolueren in Europa!